Over mij
Leer mij wat beter kennen
Ik ben opgegroeid als enig kind van oudere ouders en heb ontzettend veel liefde gekregen en ervaren. Ik werd een maand te vroeg geboren omdat ik in allerijl gehaald moest worden omdat mijn moeder wat je nu zou noemen, zwangerschapsvergiftiging had. Ik was maar drie pond, moest in de couveuse en had ademhalingsmoeilijkheden. Er mochten nog geen geboortekaartjes worden gedrukt want het was maar de vraag of ik er doorheen zou komen. Ruim tweeënhalve maand moest ik in het ziekenhuis blijven maar ik redde het!
​
​
Ik zei al dat ik als kind veel liefde heb ervaren, maar ook heel veel bezorgdheid. Opmerkingen als “voorzichtig hoor! Kijk uit! Dat zal je wel niet kunnen, dat is niets voor jou” enz. waren aan de orde van de dag. Goed bedoeld hoor. Ze wilden mij behoeden voor veel gevaar en teleurstelling. Zo zei mijn moeder ook bij iedere overgang naar een andere klas op de basis- school: “Nu zal je wel blijven zitten hoor, want nu wordt het moeilijk!” Toch ging ik steeds over t/m 6 VWO aan toe, toen zakte ik voor m’n examen. Toch nog gelukt!
​
1969, Vreeland
1967, Vreeland
''Jij bent een sloddervos, dus jij moet maar voor de klas!''
Dan iets over mijn beroepskeuze: Ik kreeg vanaf dat ik een klein meisje was al te horen: “Jij houdt niet van huishoudelijk werk dus jij moet maar schooljuffrouw worden, dat zijn allemaal van die sloddervossen”. Nou vond ik schooltje spelen altijd heel leuk dus juf worden dat leek me wel wat. Ik bleek goed te kunnen leren en ging naar het Atheneum. Mijn ouders waren apetrots. Ik hoefde nauwelijks iets te doen thuis in het huishouden want: “Nee, jij kan goed leren dus ga jij maar huiswerk maken.” En in de groentewinkel van mijn ouders meewerken was ook niet aan de orde want ik was “onhandig”.
​Ik groeide zo’n beetje mee met de school waar ik zelf opzat en besloot naar de lerarenopleiding te gaan en Engels docent te worden want Engels vond ik een prachtige taal en ik was er op de middelbare school ook nog eens echt goed in. Maar in die tijd moest je op de lerarenopleiding twee vakken kiezen waarin je je ging bekwamen tot docent dus wat moest mijn tweede vak worden?
Nou bleek er een vak te zijn wat gegeven werd op verschillende MBO-opleidingen en dat was huishoudkunde!!! Wat een giller! Het leek me best leuk en afwisselend: Bereidings- technieken, wat economie, wat textielkennis, voedingsleer en m’n moeder helemaal in de gloria want zo zou het met mij als huisvrouw ook nog goed kunnen komen. Uiteindelijk werd ik dus docent Engels en huishoudkunde. Overigens heb ik nooit beroepsmatig iets gedaan met huishoudkunde, alleen in m’n eigen huishouden. Best handig want ik trouwde al toen ik nog op de lerarenopleiding zat en aangezien ik niet zo veel van huis uit had meegekregen kwam dat goed van pas.
​
Maar zo kan het dus gaan met een beroepskeuze. “Jij bent een sloddervos”, dus jij moet maar voor de klas!”
Achteraf gezien misschien niet zo handig om daar zo gemakkelijk in mee te gaan en me door de overtuiging die mijn moeder had een richting op te laten sturen.
Ik heb er ook echt niet heel goed over nagedacht:” Past het vak van docent bij mij? Wil ik lesgeven aan 30 pubers in een klas en vaak politieagent moeten spelen terwijl ik zo van harmonie houd? Wil ik jarenlang met een bepaalde min of meer opgelegde methode werken terwijl ik zo van vrijheid houd?
Ik ontdekte dat ik het best leuk vond om les te geven en met sommige klassen ook echt een klik had en het heel goed ging maar tegelijkertijd gaf ik ook les aan volwassenen bij een cursusproject en ik merkte dat ik dat nog vele malen leuker vond. De cursisten waren gemotiveerd, ik kon voor mijn gevoel echt met m’n vak bezig zijn zonder orde te hoeven houden en kon m’n eigen materiaal uitkiezen. Het paste echt bij me.
Toen ik zwanger was van onze oudste dochter werd ik gevraagd om les te komen geven bij een soort buurthuis aan twee groepen volwassenen. Ik hoefde daar niet lang over na te denken. Ik heb dat jarenlang met veel plezier gedaan en daarnaast bijles Engels gegeven aan individuele leerlingen op verschillende niveaus.
Zo kan het dus gaan
Steeds meer Marian
Toch ging het op een bepaald moment in mijn leven niet lekker met mij. Ik had het gevoel dat ik heel erg aan het proberen was aan verwachtingen te voldoen van anderen en of die verwachtingen nou echt waren of dat ik dacht dat mensen die verwachtingen hadden, ik werd er heel onrustig van. Ik zag andere mensen die veel meer energie hadden dan ik dingen doen die ik ook wel wilde en stappen maken die ik ook wel had willen zetten maar die ik naast een gezin met drie kinderen, waar ik overigens heel erg van genoot, niet voor elkaar kon krijgen. Ik las veel over hooggevoeligheid en ADD en hoewel nooit gediagnosticeerd herkende ik daar veel van mezelf in: Doodmoe na een middagje winkelen, een receptie of verjaardag na alle indrukken, echt moeten slapen na een cursusdag o.i.d enz.
​
Ook realiseerde ik me dat ik door bezig te zijn met veel dingen waarvan ik dacht dat ik er mee bezig moest zijn mijn eigen passies was kwijtgeraakt. Ik wist niet meer zo goed wat ik nou echt leuk vond en probeerde maar iedereen te pleasen.
​
Langzaam maar zeker begon ik mezelf terug te vinden. Ik kocht een keyboard en leerde mezelf akkoorden aan en ging naar hartelust zingen en spelen. Vooral lekker voor mezelf maar ook soms in de kerk. Ik ging weer heerlijk fietstochten maken op de Veluwe en…… we namen een hondje!! Geweldig! Ik ging me steeds meer bezighouden met mijn eigen interesses, zoals het lezen van boeken van o.a Carianne Ros wat uiteindelijk leidde tot het volgen van de TotalBalance coachopleiding waarin eigenlijk alles aan wat ik al eens gedaan had aan cursussen en opleidingen en waar m’n hart naar uitging bij elkaar kwam, kortom:
Ik werd steeds meer Marian!
Voel je vrij om contact met mij op te nemen.